Ik ben Maaike (1981), klinisch psycholoog, vliegende keep en moeder van drie. Van jongs af aan ben ik een rasechte perfectionista en dat heeft me veel gebracht maar ook veel gekost. Mijn hoge eisen hebben altijd een hoofdrol gespeeld in alles wat ik deed. En hoe hard ik ook mijn best deed, het was voor mijn innerlijke criticus nooit goed genoeg. Ik schat in dat de buitenwereld mij vooral zag als ambitieus en succesvol. Wat weinig mensen zagen, was de constante angst niet goed genoeg te zijn. 

Als jonge psycholoog werd ik in het diepe gegooid. Ik was ervan overtuigd dat ik alles moest weten en kunnen. Hulp vragen of hardop zeggen dat ik echt geen flauw idee had, was een teken van zwakte. Al die anderen deden het ook dus niet zeuren maar zwemmen.

Dat ik het grootste gedeelte van de tijd geen idee had hoe ik überhaupt mezelf moest helpen, laat staan dat ik echt zicht had op mijn patronen en valkuilen die voortdurend werden getriggerd, deed er niet toe. Ik had namelijk wel een hoop theorie geleerd dus als ik die dan zou toepassen kwam het vast goed.